Turkuć jest owadem bardzo charakterystycznym. Natura ukształtowała go na podobieństwo znanego nam wszystkim kreta, choć tak naprawdę, to kret budową przypomina turkucia. Owady  bowiem pojawiły się na Ziemi znacznie wcześniej niż ssaki, a jedynie podziemny tryb życia ewolucyjnie wykształcił zewnętrzne podobieństwo obu zwierząt.

Biologię taż mają zróżnicowaną. Turkuć jest zadeklarowanym jaroszem, który podgryzając korzenie roślin  powoduje  ich szybkie usychanie przez co uznawany jest przez człowieka za szkodnika. W przeciwieństwie, kret jest typowym drapieżnikiem. Żywi się wyłącznie organizmami zwierzęcymi (głównie larwami owadów) żyjącymi pod ziemią w glebie, przez co nam sprzyja ograniczając ich liczebność. Z pewnością niejeden kret zjadł ze smakiem niejednego turkucia. Odwrotnie nigdy się nie zdarzyło.  Ludzie nie lubią kretów tylko i wyłącznie ze względu na  nieestetyczne kopce, które w istocie są elementem systemu ich kanałów wentylacyjnych  pozornie szpecących ogrody i trawniki.

Przednie kończyny opisywanych zwierząt są w kształcie bardzo podobne. Przypominają szerokie łopato-grabie, które służą do kopania i rozgrzebywania podziemnych korytarzy. Mimo różnej przynależności systematycznej i roli jaka odgrywają w ekosystemie przez ludzi nie są darzone szczególna sympatią.

Kret jest dzisiaj zwierzęciem objętym ochroną, choć jeszcze po II wojnie światowej skupowano jego skórki na futra. A na jedno potrzeba ich było  ok. 400.

Turkuć nie jest owadem chronionym i mimo znanej nazwy (nawet dzieci podjadające słodycze często potocznie nazywane się turkuciami lub podjadkami) szerszemu ogółowi społeczeństwa naocznie nie jest znany.