Teraz, gdy można je obserwować w stanie bezlistnym, widać cały ich majestat i dostojeństwo. Każdy z gatunków ma pewne identyfikatory, na podstawie których drzewo jest rozpoznawalne nawet bez liści. Są to pokrój, kora, a w skali mikro – pączki, które zawiązują się na przyszły rok.

Szczególnie łatwe w identyfikacji są drzewa dorosłe, z dobrze wykształconymi organami zewnętrznymi.

Na uwagę zasługuje kora drzew. Głównym składnikiem kory drzew są martwe komórki wytwarzane przez miazgę korkotwórczą. Kora okrywa pnie, konary, a nawet korzenie, co jest mniej widoczne dla przeciętnego obserwatora. W młodości drzewa kora jest gładka, najczęściej zielona lecz pod upływem lat i narastania nowych warstw, następuje pękanie, łuszczenie się a czasami jej odpadanie.

Zależnie od gatunku drzewa spękania mogą być podłużne lub równoległe, jak i poprzeczne, dzielące się na dłuższe lub krótsze odcinki. Spękania mogą być płytkie, cienkie lub głębokie, grube.

Faktura, barwa kory jest charakterystyczna i rozpoznawalna dla poszczególnych gatunków. Może ona ulec pewnym zmianom pod wpływem warunków siedliskowych w jakich rośnie drzewo - gleba, stanowisko, oświetlenie, wilgotność itp.

Najbardziej charakterystyczną korę ma brzoza. Kora brzozy zawiera bowiem bardzo ciekawy związek – betulinę, która jest nierozpuszczalna, a więc nie przepuszcza wody. Jej kryształki także odbijają, rozpraszają światło – stąd ta piękna, rozpoznawalna nawet na pierwszy rzut oka biel pnia brzozy.

Kora stanowi prawdziwy pancerz tego drzewa – silny, ale elastyczny. Dzięki niemu brzoza jest odporna i na mocne nasłonecznienie (słońce nie odbiera wewnętrznej wilgoci), i na silne mrozy. Długie cząsteczki polimeru betuliny (wraz z wieloma innymi związkami) dają smukłym, brzozowym pniom wielką sprężystość.

Kora też innych drzew jest dla nich naturalną tarczą ochronną, tak jak dla nas skóra. Zabezpiecza komórki wewnętrzne przed wysychaniem, szkodnikami i porażeniem chorobami grzybowymi. Równocześnie jest domem dla tysięcy żywych organizmów, od mikroskopijnych po te większe żyjące albo pod korą, albo w korze i na korze.

O tej porze roku korą drzew, zwłaszcza młodych roślin, interesują się także inni przedstawiciele świata zwierząt; jelenie i łosie, żubry. Zwierzęta te ściągają korę, ponieważ maja zapotrzebowanie na składniki pokarmowe zawarte w korze drzew – taki proces nazywa się spałowaniem.

Zachęcamy do zapoznania się z różnorodnością drzewnej "skóry"