Pod osłoną gąszczu roślinności zachowuje się zupełnie odmiennie. Wytrzymuje wtedy zbliżenie się wroga na bardzo bliską odległość. Najbardziej wyostrzonymi zmysłami sarny są w tym przypadku węch i słuch. Zmysł wzroku nie jest najlepiej rozwinięty.

W obu przypadkach gdy spostrzeże lub usłyszy coś podejrzanego, natychmiast ratuje się ucieczką.

Tak też było dziś rano kiedy przez żubrową polane (ŻubryOnline) z prędkością błyskawicy przebiegła sarna a tuż za nią pędził wilk. Ta gonitwa miała miejsce o godzinie 8:08 tuż przy drodze, na otwartej przestrzeni, blisko domostw ludzkich.

Podstawą diety wilków w Polsce są dzikie ssaki kopytne. Stanowią one najczęściej ponad 90% masy zjedzonego przez nie pokarmu. Jeleń, sarna i dzik to zwierzęta, które stanowią podstawę pożywienia polskich wilków.

Badania naukowe potwierdzają, iż skład wilczego pokarmu różni się pomiędzy trzema polskimi subpopulacjami tych drapieżników, które wyróżniono na podstawie analiz DNA.

W północno-wschodniej części kraju wilki często polują na jelenie, sarny, dziki i łosie a także bobry. Na wschodzie ich główne menu to sarny, podczas gdy w południowo-wschodniej Polsce specjalizują się w polowaniach na jelenie.

Dzięki milionom lat współistnienia z drapieżnikami sarny są tak perfekcyjnie przystosowane do ucieczki, że pogoń za tymi zwierzętami wymaga ogromnego wysiłku oraz wytrwałości. Zaledwie jedna z pięciu prób ataków na sarny kończy się sukcesem, a wilkom udaje się upolować zwykle tylko najsłabsze lub najbardziej niedoświadczone osobniki.

Przy życiu pozostają najzdrowsi, najsilniejsi, najlepiej przystosowani przedstawiciele danego gatunku. Tak właśnie działa drapieżnictwo.